Syberia to nazwa, która jednoznacznie stawia przed nami obrazy śniegu i lodu. Jednak możliwe, że był to teren będący schronieniem od szczypiącego zimna podczas ostatniej epoki lodowcowej. Starożytne DNA z tego regionu maluje nam obraz wyjątkowo stabilny dla życia zwierząt i roślin w temperaturach od których szczękają nam zęby.
Te odkrycia mogą pomóc przewidzieć jak ekosystemy będą adaptować się do przyszłych zmian klimatycznych.
Permanentnie zmrożona ziemia Syberii, Kanady i Alaski zachowała DNA prehistorycznych roślin, grzybów i zwierząt. “To gigantyczna molekularna zamrażalka”, powiedział James Haile z Murdoch University w Perth, Zachodnia Australia.
Lodowiec może również zawierać takie stare DNA, ale wieczna zmarzlina jest o wiele bardziej obfita w tego typu znaleziska niż lód, tak więc może zapewnić bardziej kompletny obraz efektów prehistorycznych zmian klimatu, twierdzi Haile. W zeszłym miesiącu podczas Międzynarodowej Konferencji Barkodu Życia, która się odbyła w Adelaide (Południowa Australia), Haile i jego koleżanka Eva Bellemain z Uniwersytetu w Oslo (Norwegia) omówili pierwsze owoce swoich prac analitycznych nad zamarzniętym DNA, odnalezionym na Syberii.
Próbki zostały wydobyte z liczących od 15,000 do 25,000 lat zamrożonych osadów w południowej części Czukockiego Okręgu Autonomicznego – w północno-wschodniej Syberii. Ich wiek jest istotny – około 20,000 lat temu temperatura spadła i pokrywa lodowa rozłożyła się na północnej półkuli – jednak, wedle źródeł opublikowanych przez Quaternary Science Reviews, niektóre części Syberii, Kanady i Alaski najwidoczniej pozostały bez pokrywy lodu.
Skamieniałości oraz pyłki znalezione w tamtych regionach mogą sugerować, że były to terytoria dające w tamtym okresie czasu, schronienie dla roślin i zwierząt. Jednak Bellemain skupiła się na DNA grzybni, aby uzyskać lepszy obraz tamtego środowiska. Spora część grzybów konsumuje rośliny, a więc mogą wskazać na jakość życia roślinnego w tamtych czasach.
Korzystając z 23 źródeł podbranych w wiecznej zmarzlinie, Bellemain zidentyfikowała około 40 taksonów grzybów, które kwitły tam podczas ostatniej epoki lodowcowej. “Nie spodziewaliśmy się znaleźć ich tak wiele”, przyznała.
Różnorodność grzybów sugeruje, że teren Syberii wspierał obfią społeczność roślinną. Ta różnorodność roślinna podtrzymywała również różnoroność różnych ssaków – faktycznie niektóre próbki zawierają też DNA nosorożca włochatego (Coelodonta antiquitatis), wełniastego mamuta (Mammuthus primigenius) i reniferów (Rangifer tarandus), a także łosia (Alces alces), które można datować na 15,000 do 25,000 lat wstecz – podaje dane Molecular Ecology w jednym z wydań z 2011 roku).
Tymczasem Haile i Tina Jorgensen z Uniwersytetu w Kopenhadze (Dania) używali owego DNA w poszukiwaniu skamielin i pyłków, aby zrekonstruować życie roślinne wokół jeziora Tajmyr, na półwyspie Tajmyr w północnej Syberii. Korzystając z danych z 18 źródeł pobranych z pięciu różnych miejsc wokół jeziora, zespół naukowców zidentyfikował 66 taksonów roślin, które pokrywały ten teren od 46,000 do 12,000 lat temu, a temperatura nawet w tym regionie wahała się wówczas wokół 20°C. Podając za źródłami Molecular Ecology Jorgensen powiedziała: “Byłam bardzo zdziwiona, że tętniące życiem środowisko pozostało stabilne przez tak długi okres czasu”.
Obecnie Haile i jego koledzy są chętni, aby zająć się analizą próbek, aby odkryć jak prehistoryczna flora i fauna Kanady i Alaski zachowała się dotknięta zmianami klimatu. Andrew Lowe z Uniwersytetu w Adelaine uważa, że rezultaty mogą być użyte do tworzenia modeli klimatu oraz “aby opowiedzieć, jak przyszłe społeczności zmienią się wobec zmian klimatycznych”. Jednakże Gregory Retallack z Uniwersytetu w Oregonie uważa, że takie przewidywania nie będą możliwe, dopóki nie dowiemy się jak fauna i flora zostały dotknięte przez duże impulsy ocieplenia sprzed 70,000 do 125,000 lat temu.
[elementor-template id=”82365″]