Mroczne i zaciemnione regiony naszego Księżyca fascynują od zawsze – czy to astronomów, czy fanów Pink Floyd… Oś obrotu naszego naturalnego satelity ma nachylenie 1.5?, co oznacza, że niektóre polarne obszary nigdy nie widują światła słonecznego. Dna niektórych kraterów zawsze kryją się w absolutnym mroku.
Mozaika oparta na fotografiach przedstawiających południową półkulę Księżyca, została wykonana w ramach Advanced Moon Imaging Experiment. Przedstawia podziurawiony kraterami region pokrywający księżycowy południowy biegun. Zdjęcia zostały wykonane przez sondę SMART-1 należącą do Europejskiej Agencji Kosmicznej. Na całość składa się około 40 osobnych zdjęć zrobionych pomiędzy grudniem 2005, a marcem 2006 roku i pokrywają obszar w przybliżeniu 500 na 150 kilometrów.
Kratery, które widzimy (od prawej do lewej, zaczynając od największego, okrągłego kształtu widocznego na zdjęciu) to Amundsen, Faustini, Shoemaker, Shackleton oraz de Gerlache.
Amundsen jest największy z tego grona, posiadając szerokość 105 kilometrów. Następny jest Shoemaker (50 km), Faustini (39 km), de Gerlache (32 km) i Shackleton (19 km). Ta grupa kraterów wygląda zróżnicowanie, ze względu na różną ilość padającego światła słonecznego, odsłaniającego interesujące właściwości.
Krater Shackleton, mały okrąg widzialny na lewo od centrum, zawiera południowy biegun na swoim obrzeżu. Dzięki zdjęciom nadesłanym ze SMART-1, które eksplorowały liczne, małe kratery powstałe po uderzeniach i rozsiane na gładkiej, ciemnej powierzchni Shackletona, naukowcy mogli dowiedzieć się, że krater jest starszy niż miejsce lądowania Apollo 15 (3.3 miliarda lat), jednak młodszy niż pozycja lądowania Apollo 14 – 3.85 miliarda lat.
Shoemaker, widoczny w górnej, lewej części centrum jest godny uwagi, ze względu na fakt, że w 1999 roku misja Lunar Prospector, celowo rozbiła się o ten krater, miała na celu stworzenie wykrywalnego pióropusza pary wodnej, który pojawiłaby się przez rozgrzanie lodu, jeśli byłby on tam obecny. Nie odkryto tam jednak żadnych zamrożonych zasobów wody. Aczkolwiek, nie wszystko jest stracone – niektóre, permanentnie zaciemnione przez miliony lat regiony, mogą zawierać lód przyniesiony tam przez komety lub bogate w wodę asteroidy.
Badając mroczne głębiny tych kraterów, będziemy mogli dowiedzieć się nie tylko więcej na temat samej historii Księżyca, ale również i Ziemi. W lepszy sposób będzie możliwe zrozumienie jak i w jakim stopniu woda i organiczne materiały mogły zostać przeniesione z księżyca na Ziemię.
Źródło: European Space Agency Grafika: ESA/SMART-1/AMIE camera team; image mosaic: M. Ellouzi/B. Foing