Uniwersytet Leicester potwierdził odkrycie szczątek króla Ryszarda III. Na specjalnie zwołanej konferencji prasowej naukowcy z Uniwersytetu w Leicester jednogłośnie stwierdzili, że odkryte w centrum miasta szczątki należą do ostatniego z władcy Plantagenetów, który zmarł w 1485 roku. Dokładne badania naukowe potwierdziły, że szczątki znalezione na terenie dawnego opactwa franciszkanów Grey Friars w Leicester, rzeczywiście należą do angielskiego króla.
Wśród dowodów jakie wykazali naukowcy są miedzy innymi: analiza DNA, badanie metodą datowanie radiowęglowego oraz badanie szkieletu, które udowodniło tożsamość szkieletu.
Richard Buckley, główny archeolog z Uniwersytetu w Leicester, prowadzący badania nad szczątkami Ryszarda III powiedział: “mogę oficjalnie stwierdzić, że ekshumowane szczątki w sierpniu 2012 roku na terenie należącym niegdyś do Grey Friars, rzeczywiście należą do króla Ryszarda III, ostatniego z Plantagenetów”.
Genetyk z Uniwersytetu w Lecicester Turi King potwierdziła, że DNA szkieletu jest tożsame z dwoma, żyjącymi potomkami z rodziny Ryszarda III: urodzonym w Kanadzie producentem mebli Michaelem Ibsenem oraz drugą osobą, która wolała pozostać anonimowa.
Doktorr King z wydziału genetyki powiedziała:“sekwencje materiału genetycznego, jaki uzyskaliśmy ze szczątków odnalezionych w Grey Friars porównaliśmy z DNA krewnych, wywodzących się bezpośrednio od potomków siostry Ryszarda III – Anny. Byliśmy bardzo podekscytowani, kiedy odkryliśmy zbieżność między XV-wiecznymi szczątkami a współczesnymi ludźmi”.
Analiza szkieletu przeprowadzona przez paleopatologa dr Jo Appleby’ego wykazała, że kości należały do mężczyzny w wieku około 30 lat. Ryszard w chwili śmierci liczył 32 lata i został zabity bitwie pod Bosworth w 1485 roku.
Badania szkieletu wskazują, że osoba ta odznaczała się smukłą sylwetką oraz cierpiała na ciężką skoliozę. To skrzywienie kręgosłupa było skutkiem wyraźnej różnicy między poziomem między jednym a drugim ramieniem. Jest to zgodne z tym, co wiemy na temat wyglądu Ryszarda III.
Urazy szkieletu wskazują, że król zmarł z powodu jednej lub dwóch ciężkich ran widocznych w tylnej części czaszki. Śmiertelny cios został prawdopodobnie zadany mieczem lub halabardą. Ten wniosek pokrywa się z współczesną wiedzą, według której Ryszard III zmarł na skutek ciosu w tył głowy.
Oględziny szkieletu wykazały również szereg pomniejszych urazów w okolicach: głowy, żeber i miednicy. Te dodatkowe obrażenia mogą świadczyć, że ciało króla zostało sprofanowane po śmierci.
Analiza dr Appleby’a jest poparta dowodami radiologicznymi, jakie przeprowadzili patolodzy i specjaliści medycyny sądowej. Dr Appleby stwierdziła: “szkielet posiada wiele niezwykłych cech i wskazuje na osobę, która była smukłej budowy ciała, cierpiała na skoliozę oraz odniosła ciężkie obrażenia bitewne. Wszystkie te informacje są spójne z tym, co wiemy na temat życia i okoliczności śmierci Ryszarda III. Wszystkie te dane stanowią bardzo przekonujące dowody na to, że odnaleziony szkielet należy do tego króla”.
Werdykt ten jest poparty także przez dodatkowe dowody takie jak: miejsce odnalezienia szczątek, badanie metodą radiowęglową, dowody DNA oraz porównanie źródeł historycznych.
Podsumowanie wyników badań:
- Bogactwo dowodów: badanie metodą datowana radiowęglowego, dowody radiologiczne, materiał DNA, analiza kości i wyniki badań archeologicznych, wskazują, że szczątki należą do ostatniego króla z dynastii Plantagenetów, Ryszarda III, który zmarł ponad 500 lat temu.
- DNA pobrane ze szkieletu jest zbieżne z materiałami genetycznymi dwóch żyjących potomków siostry króla. Autentyczność genealogicznych powiązań została zweryfikowana przez specjalistów.
- Osoba ta zmarła w wyniku dwóch śmiertelnych ciosów widocznych w tylnej części czaszki. Ciosy mogły być zadane mieczem lub halabardą.
- Oględziny szkieletu wykryły w sumie 10 różnych obrażeń, większość skoncentrowana w okolicach głowy. Część czaszki była mocno uszkodzona.
- Badanie metodą radiowęglową ujawnia, że zmarła osoba była na wysokoproteinowej diecie, wliczając w to duże ilości owoców morza. Świadczy to o wysokim statusie społecznym.
- Badanie metodą radiowęglową wskazuje, że osoba ta zmarła w połowie XV albo na początku XVI wieku. Jest to zgodne z rokiem śmierci Ryszarda III – 1485.
- Szkielet wykazuje silne skrzywienie kręgosłupa, skoliozę. Schorzenie to rozpoczęło się prawdopodobnie w okresie dojrzewania
- Pomimo że wzrost zmarłego to około 172 cm, przypuszcza się, że król Ryszard II mógł być niższy, ponieważ jego prawe ramię było wyższe niż lewe.
- Stopy zostały oddzielone od reszty kości w niewyjaśnionych okolicznościach, jednak długi czas po pogrzebie króla.
- Szczątki noszą ślady profanacji ciała po śmierci. Świadczą o tym ciosy zadane w okolicach pośladków.
- Król posiadał smukła, niemal kobieca sylwetkę ciała, co jest zgodne z historycznymi przekazami.
- Istnieje przypuszczenie, że osoba ta miała skrepowane ręce.
- Grób był kopany pospiesznie, nie był wystarczająco duży i brakowało trumny.
Źródło: University of Leicester
