Stopień podobieństwa genetycznego pomiędzy partnerami będącymi w długoletnim związku jest większy niż ten istniejący pomiędzy jakimikolwiek innymi dwiema osobami. Teza ta znalazła potwierdzenie w wyniku niedawno przeprowadzonej analizy genomów amerykańskich par. Podobieństwo genetyczne byłoby zatem istotnym elementem kompatybilności pary, choć nie tak ważnym jak inne czynniki, takie jak chociażby poziom wykształcenia czy wychowanie.
Dlaczego dwie osoby się przyciągają? Jaki jest sekret “pokrewieństwa dusz” dwojga ludzi zwiastującego miłosny związek? Na te odwieczne pytania nurtujące nas od zarania dziejów, próbują znaleźć odpowiedzieć naukowcy od kilkudziesięciu lat, również w oparciu o wiedzę płynącą z biologii, a w szczególności z teorii ewolucji i genetyki.
Według rezultatów najnowszego badania przeprowadzonego w tej materii, opublikowanego w artykule na łamach Proceedings of the National Academy of Sciences, kompatybilność partnerów w długoletnim związku może mieć – przynajmniej częściowo – właśnie podłoże genetyczne. Benjamin W. Domingue z University of Colorado Boulder oraz jego koledzy z innych instytucji północnoamerykańskich, porównując genomy ponad kilkuset małżeństw, wykazali, że stopień podobieństwa genetycznego pomiędzy dwoma partnerami jest faktycznie większy niż pomiędzy dwiema niepowiązanymi ze sobą osobami. Naukowcy ochrzcili to zjawisko mianem “kojarzenia selektywnego w całym genomie”.
W biologii mówimy o kojarzeniu selektywnym, kiedy w obrębie populacji wybór partnera nie jest przypadkowy. W przypadku, gdy dany osobnik wykazuje skłonność do wyboru partnera podobnego do siebie, mamy do czynienia z homogamią, a z heterogamią, gdy wybór pada na partnera różniącego się znacznie od osobnika wybierającego. Niektóre wcześniejsze badania udowodniły, że we współczesnych ludzkich populacjach występuje kojarzenie selektywne typu edukacyjnego, które przejawia się tendencją do wyboru partnera o tym samym poziomie wykształcenia i edukacji. Niemniej nie przeprowadzono do tej pory badania biorącego pod lupę możliwość występowania kojarzenia selektywnego z genetycznego punktu widzenia.
Domingue wraz ze sztabem współpracowników zebrał próbki genomów 825 par małżeńskich żyjących w USA i zanalizował 1,7 milionów polimorfizmów pojedynczego nukleotydu, tzn. mutacji pojedynczych genów. Analiza statystyczna wykazała, że oboje partnerzy w danej parze są genetycznie bardziej podobni do siebie niż dwie losowo wybrane osoby.
Bardziej dogłębna analiza wyników amerykańskich naukowców wykazała jednak, że korelacja między podobieństwem genetycznym i wyborem partnera, choć mająca znacznie, jest o wiele słabsza niż współzależność odnosząca się do poziomu wykształcenia. To oznacza w gruncie rzeczy, że?? podobieństwo genetyczne (wrodzone) jest w każdym razie mniej decydujące niż elementy wyuczone z biegiem lat, które wpływają na kompatybilność między dwojgiem ludzi.
Źródło: Proceedings of the National Academy of Sciences