Dzieci grające na skrzypcach czy pianino mogą uczyć się znacznie więcej niż jedynie Mozarta. Zespół psychiatrii dziecięcej z University of Vermont College of Medicine odkrył, że lekcje muzyki i praktyka mogą również pomagać dzieciom w ogólnej nauce, skupianiu uwagi, kontroli ich emocji, a także zapobiegać wewnętrznym niepokojom. Badania zostały opublikowane w Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry.
Badania kontynuują prace Jamesa J. Hudziaka oraz prowadzony przez National Institutes of Health, (NIH, ang. Narodowe Instytuty Zdrowia – część Ministerstwa Zdrowia i Pomocy Humanitarnej Stanów Zjednoczonych, najważniejsza instytucja rządowa w Stanach Zjednoczonych zajmująca się badaniami biomedycznymi i związanymi ze zdrowiem) program: Badania nad Normalnym Rozwojem Mózgu, z wykorzystaniem obrazowania metodą rezonansu magnetycznego. Wykorzystując przygotowaną bazę danych, zespół przeanalizował skany mózgów 232 dzieci w wieku 6 do 18 lat.
W różnym wieku dziecka jego kora – zewnętrzna warstwa mózgu – zmienia swoją grubość. W poprzednich analizach danych pochodzących z obrazowania rezonansem magnetycznym, zespół Hudziaka odkrył, że pogrubienie lub przerzedzenie w określonych obszarach ma związek z występowaniem zachowań lękowych, depresji oraz trudnościami w skupieniu uwagi nawet u zdrowych dzieci, znaczy u tych, u których nie stwierdzono zaburzeń lub chorób psychicznych. W swoich badaniach Hudziak chciał sprawdzić jak pozytywne działania, takie jak trening gry na jakimś instrumencie, mogą mieć wpływ na wskaźniki dotyczące kory mózgowej.
Badanie to potwierdza The Vermont Family Based Approach – model, który stworzył Hudziak w celu ustalenia, że całość środowiska, w którym obraca się młody człowiek – czyli rodzice, nauczyciele, przyjaciele, zwierzęta domowe oraz działania pozalekcyjne – mają istotny wpływ na zdrowie psychiczne dzieci. „Muzyka jest kluczowym elementem w moim modelu”, stwierdza sam Hudziak.
Autorzy znaleźli dowody – w zgodzie z oczekiwaniami – że granie muzyki zmienia motorykę kory mózgowej, ponieważ ta aktywność wymaga kontroli i koordynacji ruchu. Co było jeszcze ważniejsze dla Hudziaka, to fakt, że miało to również istotny wpływ na obszary mózgu regulujące zachowanie człowieka. Przykładowo, praktyka gry na instrumencie wpływa na pogrubienie się tej części kory, która związana jest z „funkcjami wykonawczymi, wliczając w to pamięć roboczą, a także z organizacją czasu i planowaniem przyszłości”, piszą autorzy badań.
Tło muzyczne dziecka wydaje się również mieć ścisły związek z grubością kory w „obszarach mózgu, które odgrywają kluczową rolę w kontroli zachowań, a także w aspektach przetwarzania emocji” – czytamy w treści badań.
Rezultaty badań wzmacniają hipotezę Hudziaka, że gra na skrzypcach może pomóc dziecku w jego walce z zaburzeniami na tle psychologicznym, w znacznie lepszym stopniu niż przysłowiowa garść pigułek. „Później leczymy rzeczy, które są negatywnymi rezultatami leczenia, a rzadko wykorzystujemy po prostu pozytywne aspekty życia jako leczenie”, mówi sam Hudziak.
Takie podejście może jednak okazać się trudne do wprowadzenia. W nawiązaniu do przedstawionych badań, amerykańskie Ministerstwo Edukacji zaznacza, że trzy-czwarte uczniów „rzadko lub nigdy” nie korzystały z nauki gry na jakimkolwiek instrumencie lub nie nabywały innych zdolności związanych ze sztuką.
„Takie statystyki, kiedy mówi się o nich pod kątem obecnych wyników neuroobrazowania”, czytamy na koniec w opracowaniu badań, „podkreślają ogromne znaczenie znalezienia nowych i innowacyjnych sposobów, aby szkolenie z zakresu muzyki było bardziej dostępne dla młodych osób, począwszy od wczesnego dzieciństwa”.
Źródło: University of Vermont, Journal of American Academy of Child and Adolescent Psychiatry
