Paleontolożka Mary Anning odkryła jedne z pierwszych skamielin należących do pradawnych zwierząt takich jak ichtiozaury, plezjozaury oraz pterozaury na długo przed wejściem słowa “dinozaur” w użytek. Zamieszkiwała ona Lyme Regis, angielskie nadmorskie miasteczko położone na Wybrzeżu Jurajskim, które uważa się za Obiekt Światowego Dziedzictwa.
Pochodząca z biednej rodziny Anning nie zaznała formalnej edukacji. Odszukiwaniem skamielin zaraziła się od ojca, który takowe sprzedawał i który zmarł kiedy miała zaledwie 11 lat. Rok po jego śmierci, Anning wraz ze swoim bratem, Josephem, natrafiła na swojego pierwszego ichtiozaura: pięciometrowego gada morskiego stąpającego po ziemi 200 milionów lat temu.
W 1823 roku, Anning odkryła pierwszy skompletowany szkielet plezjozaura, gada który odebrał ichtiozaurom tytuł największego drapieżnika jurajskiego świata. Jego następcą okazał się pterozaur, odkryty nieopodal Niemczech w 1928 roku. Anning była także pierwszą osobą, która zidentyfikowała skamieniałe kały znane jako koprolity.
Jako kobieta urodzona w niższej klasie społecznej, w czasie kiedy nauka była męskim przywilejem, Anning nieczęsto chwalono za dokonane odkrycia. Towarzystwo Geologiczne uczyniło ją honorową członkinią organizacji w 1846, na rok przed jej śmiercią na raka piersi.
Źródło: New Scientist
