Przepisy o ochronie dóbr osobistych (art. 23 i 24 Kodeksu cywilnego) oraz przepis dotyczący odpowiedzialności deliktowej (art. 415 Kodeksu cywilnego) mogą być zastosowane w kontekście walki z hałasem.
Dobra osobiste, takie jak zdrowie, dobre imię, wolność, czy spokój, są chronione przez prawo. Jeżeli hałas przekracza normy prawne i powoduje istotne zmniejszenie użyteczności nieruchomości, może to być uznane za naruszenie dóbr osobistych. Jeżeli hałas powoduje problemy ze snem, stres, czy inne problemy zdrowotne, to oczywiście także może to być uznane za naruszenie dobra osobistego w postaci zdrowia.
Art. 24 Kodeksu cywilnego mówi, że „osoba, której dobro osobiste jest zagrożone cudzym działaniem, może żądać zaniechania tego działania, chyba że nie jest ono bezprawne. Jeżeli jednak pomimo żądania osoba, której działanie stanowi zagrożenie, nie zaniecha go, sąd na skutek powództwa może ją do tego zobowiązać”. W praktyce, oznacza to, że jeżeli sąsiad nie zaniecha hałasowania pomimo żądania, można go pozwać do sądu i żądać zaniechania tego działania.
Odpowiedzialność deliktowa
Art. 415 Kodeksu cywilnego mówi, że „kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia”. Oznacza to, że jeżeli sąsiad wyrządził szkodę przez hałas (na przykład, jeżeli hałas spowodował problemy zdrowotne), może być zobowiązany do naprawienia tej szkody. Naprawienie szkody może polegać na zadośćuczynieniu, czyli odszkodowaniu i wypłaceniu zasądzonej sumy pieniędzy.
W praktyce, zastosowanie tych przepisów w kontekście walki z hałasem może być skomplikowane i wymagać wsparcia specjalistów prawa. Jednakże, są one ważnym narzędziem prawem, które może pomóc w doborze odpowiedniej strategii w walce z uciążliwym hałasem.
