Pies interpretuje intencje innego psa, obserwując, w którą stronę macha on swoim ogonem. Ruch ogona w lewo oznacza agresję, w prawo natomiast przyjazne zamiary zwierzęcia. Hipoteza autorów przedmiotowego badania – zespołu włoskiego prowadzonego przez Giorgio Vallortigara – jest taka, że nie mamy do czynienia z zamierzonymi przekazami, ale z wtórnym efektem asymetrycznej aktywacji półkul mózgowych.

Machanie ogonem w prawo wskazuje na pozytywne i przyjazne nastawienie psa, w lewo – negatywne i agresywne. Oto tajny kod, który psy potrafią zinterpretować, gdy widzą innego przedstawiciela ich gatunku. Tak wynika z nowego badania opublikowanego w czasopiśmie Current Biology przez zespół kierowany przez Giorgio Vallortigara z Międzywydziałowego Centrum Nauk ds. Umysłu i Mózgu Uniwersytetu Trydenckiego.

Preferowanie prawej czy lewej strony w przypadku niektórych ruchów i zachowań z nimi związanych jest zjawiskiem obserwowanym u wielu gatunków zwierząt i odzwierciedla asymetrię między dwoma półkulami mózgu. Ostatnie badania włoskiego naukowca wykazały między innymi, że pies macha ogonem w prawo zwykle w sytuacjach, w których nawiązuje bliższy kontakt, np. z właścicielem, a w lewo w wypadku, gdy zwierzę unika jakiegokolwiek kontaktu. Rezultaty tych badań pozostają w zgodzie z założeniem, że zachowanie pierwszego typu byłoby kontrolowane przez lewą półkulę, która steruje ruchem ogona w prawo, a zachowanie drugiego typu – przez prawą półkulę, która odpowiada za ruch ogona w lewo.

Vallortigara i jego koledzy, chcąc sprawdzić, czy psy są w stanie zinterpretować wspomnianą asymetrię w ruchu ogonem innych przedstawicieli ich gatunku, przeanalizowali w trakcie przeprowadzonych badań zachowanie 43 psów różnych ras, podczas, gdy oglądały one obrazki innych psów, realistyczne lub przedstawiające ich stylizowane postacie, machające ogonem w prawo, w lewo lub pozostające w bezruchu. Analiza reakcji zwierząt wykazała, że jeśli ruch ogona odbywał się głównie w lewo, wywołało to u nich reakcję lękową i przyspieszone bicie serca; gdy w prawo – psy pozostawały spokojne; w trzecim przypadku natomiast zwierzęta okazywały zdenerwowanie na widok braku ruchu u psa przedstawionego na obrazku.

Te różnice w reakcjach zwierząt poddanych badaniu wskazują, że pies potrafi zinterpretować nastawienie innego psa znajdującego się przed nim – jako agresywne w pierwszym przypadku i jako przyjazne w drugim – obserwując sposób, w jaki macha on ogonem.

“Asymetria w machaniu ogonem może mieć znaczenie komunikacyjne. W zależności od tego, czy przeważa ruch ogonem w prawym lub w lewym kierunku, może oznaczać życzliwość lub wrogość jednego psa w stosunku do drugiego”, wyjaśnia Vallortigara. “To nie jest tak, że pies porozumiewa się intencjonalnie z innym przedstawicielem swojego gatunku za pomocą własnego  ogona. Być może dzieje się tak, że sygnały przekazywane ruchami ogona, które pojawiają się w lewym polu widzenia psa (przetwarzane przez prawą półkulę) są łatwo zauważalne i umożliwiają obserwatorowi błyskawiczne wyczucie przyjaznego nastawienia napotkanego osobnika”.

Reasumując, preferowanie machania ogonem w jedną konkretną stronę, stanowiłaby uboczny efekt lateralizacji reakcji emocjonalnych mózgu psa. Badanie zależności między asymetrią mózgu i zachowaniem społecznym może być niezwykle przydatne zarówno w praktyce weterynaryjnej, jak i w tresurze zwierząt.

Źródło: Current Biology