Loty kosmiczne mogą źle wpływać na wzrok astronautów, informuje dziennik naukowy Neuroradiology. Zmiany dostrzeżone w tkance oka u astronautów, mogą spowodować problemy ze wzrokiem, a nawet doprowadzić do ślepnięcia. Ponieważ jest to forma zagrożenia dla zdrowia osób latających w kosmos, może zagrozić to planom długodystansowych lotów załogowych. Larry Kramer z Texas Medical School w Houston przeprowadził obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego 27 astronautów NASA, po spędzeniu przez nich średnio 108 dni w przestrzeni kosmicznej. U czterech z nich zaobserwowano wybrzuszenie nerwu wzrokowego, trzech miało załamania w osłonie nerwu, a sześciu spłaszczenie gałki ocznej. Zmiany te pasują do tych zaobserwowanych u ludzi z idiopatycznym nadciśnieniem śródczaszkowym, rzadką chorobą w której ciśnienie krwi i innych płynów w mózgu jest rażąco wysokie. Ludzie z tą przypadłością doświadczają bólów głowy, nudności, wymiotów, a także problemy ze wzrokiem, wliczając w to ślepotę.
W przestrzeni kosmicznej, zmiany te są spowodowane najprawdopodobniej przez życie w stanie zwanym swobodnym spadkiem. Jest to każdy ruch odbywający się wyłącznie pod wpływem siły grawitacji. Przykładowo jest to ruch planet wokół Słońca, ruch Księżyca wokół Ziemi, ruch statku kosmicznego z wyłączonym napędem, a także spadek ciała w pobliżu powierzchni Ziemi, po umieszczeniu tego ciała w próżni w celu wyeliminowania oporów powietrza. “Jednym z potencjalnych mechanizmów jest taki, że krew, która normalnie skupia się w nogach jest przenoszona w kierunku czaszki, zwiększając ciśnienie”, mówi Kramer.
Odkrycia te pokrywają się z rezultatami oględzin 300 astronautów, przeprowadzonych w zeszłym roku. Pogorszenie wzroku zgłoszone było przez 29% astronautów, którzy przebywali na krótkich misjach kosmicznych i aż przez 60% tych, którzy brlai udział w długoterminowych misjach. “Jeśli astronauci są wystawieni na takie zmiany zaledwie po 100 dniach w kosmosie, to co się z nimi stanie podczas 3-letniego lotu na Marsa?”, zadaje pytanie Jason Kring, który bada zachowania ludzi w warunkach ekstremalnych w Embry-Riddle Aeronautical University znajdującym się w Daytona Beach, Florida.
Pogarszający się stan wzroku może poważnie ograniczyć możliwości astronautów do wykonywania rutynowych zadań podczas misji, wliczając w to monitorowanie ekranów czy nawigację wśród skalistego krajobrazu Marsa. Kring kontynuuje: “Ta możliwość, połączona z tym co już wiemy na temat jak mikrograwitacja wpływa na mięśnie oraz kości, maluje bardzo ponurą przyszłość dotyczącą załogowych lotów kosmicznych, dopóki nie zaczniemy opracowywać skutecznych środków zaradczych”.
Kramer twierdzi, że wszystko w swoich rękach ma NASA. W wyniku tych odkryć, wszyscy astronauci przechodzą regularne skanowanie mózgu. Dotyczy to również tych, którzy jeszcze nie lecieli w przestrzeń kosmiczną, aby zbudować bazę, punkt odniesienia do którego porównywano by zachodzące zmiany. Uważa on również, że może być również możliwe, aby zidentyfikować ryzyko astronautów odnośnie uszkodzenie wzroku, na podstawie danych medycznych, jeszcze przed wysłaniem ich w kosmos.
Źródło: Neuroradiology Grafika: Wide Desktop Wallpapers