W styczniu bieżącego roku nastolatek z Kolorado umyślnie podpalił się w szkolnej stołówce. Nie wiadomo co było motywacją ucznia, jednak wydaje się, że była to nieudana próba samobójcza. Inni uczniowie nie doznali obrażeń, a sama szkoła Standley Lake High została zamknięta tamtego poniedziałku.
Uczeń, którego imienia nie ujawniono znajduje się w stanie krytycznym w jednym ze szpitali na terenie Denver.
W pewnym sensie (chociaż to smutne) nie ma nic niezwykłego w fakcie, że młody człowiek stara się odebrać sobie życie. Szacuje się, że rocznie 10 do 20 milionów ludzi próbuje popełnić samobójstwo. W samej Ameryce 30,000 osób ginie rocznie z powodów udanych prób samobójczych i jest to dziewiąta główna przyczyna śmierci na terenie Stanów Zjednoczonych. Współczynnik samobójstw jest wyższy niż wskaźnik zabójstw.
W Ameryce, skąd pochodzą źródła niniejszego artykułu, samospalenie jest rzadko występującą motywacją. Najczęściej wybiera się mniej bolesne drogi do zabicia samego siebie. Naukowcy ze znajdującego się w Seattle University of Washington, przebadali społeczno-gospodarcze, kulturowe i psychiczne wzorce dotyczące samopodpalenia. Wnioski opublikowali w 2011 roku w czasopiśmie ?Burns?.
Znajdujemy tam taki zapis:
“Przerażające spektakle samopodpalenia i samobójstwa poprzez ogień bywały opisywane zarówno w starożytnych tekstach, jak i we współczesnych czasach. Są kontynuowane po dzień dzisiejszy… Samospalenie oblicza się na 1% wszystkich samobójstw w krajach wysokorozwiniętych gospodarczo (zachodnia Europa i USA), jednakże statystyki te mają znacznie wyższe wyniki w krajach o niższym dochodzie na jednego mieszkańca. W regionach rozwijających się wylicza się, że aż 40% wszystkich samobójstw to samopodpalenia, a w niektórych lokalizacjach nawet do 71%”.
Powody do podjęcia takiego, a nie innego wyboru bywają różne. Niekiedy są to względy religijne. W Indiach wdowy często rzucają się na stos pogrzebowy swoich mężów, kultywując tradycję nazywaną sati. Przez wieki wierzono, że zapewni to kobiecie wstąpienie do nieba. Praktyka ta została oficjalnie zdelegalizowana w 1829 roku, chociaż wciąż występuje w wiejskich regionach Indii.
Najczęściej jednak wybór taki związany jest z protestem. Sfrustrowani polityczni i społeczni aktywiści często widzą w samopodpaleniu silną broń i narzędzie służące podniesieniu międzynarodowej uwagi odnośnie danego problemu. Tybetańscy mnisi dokonują samospalenia dosyć regularnie. Powołując się na dane przedstawione w The New York Times, ponad 100 mnichów i mniszek podpaliło się w ramach protestu przeciwko rządowi Chińskiemu. Podobnie w latach 60. zeszłego wieku buddyjscy mnisi we Wietnamie często decydowali się na taki krok w ramach politycznych protestów.
Więcej podobnych przypadków odnotowywano ostatnimi czasy na Środkowym Wschodzie w obliczu politycznych niepokojów w tym rejonie.
W Tunezji tendencja do samospalenia rozpoczęła się podczas protestów antyrządowych, kiedy młody sprzedawca uliczny Mohamed Boiazizi podłożył pod siebie ogień 17 grudnia 2010 roku. Miesiąc po jego śmierci został on uznany dla Tunezyjczyków zmierzających ku rewolucji, za państwowego męczennika. Pośrednio miał on wpływ na odsunięcie od władzy ówczesnego prezydenta.
Płomienne samobójstwa rozprzestrzeniły się wówczas na terenie Północnej Afryki, szczególnie w roku 2011. Pięciu mężczyzn dokonało samospalenia przy granicy Algierii i Mauretanii. Abdou Abdel-Monaam Hamadah ? Egipcjanin dokonał samospalenia w stolicy państwa Kairze przed jednym z budynków rządowych.
Wracając do Kolorado, tamtejsza policja stara się odnaleźć wskazówki, które mogą naprowadzić ich na zrozumienie powodów ucznia. Wśród władzy natomiast istnieją obawy, że opisanie przypadku tego ucznia może zainspirować inne osoby do naśladowania tego smutnego czynu. Szkoda, że nie są dla rządzących zatem nie są aż tak ważne przyczyny takiego kroku i dołożenie starań, aby ludzie niezależnie od szerokości geograficznej na jakiej żyją, nie odczuwali poczucia beznadziei, popychającej ich ku desperacji i samobójstwom nie tylko przez samospalenie.