Lekarze z kanadyjskich laboratoriów, zamknięci pod ogromną kopuła, opracowują wirtualny świat, w którym mają nadzieję pewnego dnia leczyć dzieci z traumą za pomocą kolorowych awatarów, postaci z użyciem przypominających zabawki medycznych gadżetów. Sensoryczna stymulacja może być użyta, aby spalić poczucie bycia ofiarą, która zamyka ją niczym w ogromnym lodowym bloku. Trójwymiarowe obrazy przedstawiające dziecięcą sypialnię i bawialnię w domu mogą dopomóc zapomnieć im, że znajdują się w szpitalu.
“Możesz wziąć dziecko cierpiące na oparzenia i umieścić je w polarnym środowisku, przekraczając progi rzeczywistości, aby otępić jego ból”, mówi Patrick Dube, który przewodniczy lekarzom ze szpitala Sainte-Justine znajdującego się w Montrealu. Jest także inżynierem, który opracował oprogramowanie dla Society for Arts and Technology. “Zdajemy sobie sprawę, że iluzje poznawcze mają wpływ na percepcję bólu”.
Satosphere – kopuła o szerokości 18 metrów została oryginalnie opracowana, aby dostarczyć widzom możliwość obserwacji projekcji związanych ze sztuką w 360-stopniowym zakresie. Obecnie zespół lekarzy rozstawił w niej pokój szpitalny, lub jak sami go nazywają “żywe laboratorium”, aby wypróbować nowe koncepcje w leczeniu.
Kopuła, która jest reklamowana przez prezydent Satosphere – Monique Savoie – jako “kino XXI wieku” jest potomkiem teatru Circle-Vision, zaprezentowanym w 1967 roku na International and Universal Exposition?s Bell Pavilion w Montrealu.
“Dzięki wykorzystaniu wielu projektorów, jesteśmy w stanie stworzyć realistyczne środowisko, które integruje nie tylko ściany, ale też i meble w pokoju”, mówi Dube. Kolejne narzędzie, które testują lekarze a pozwolić im, używać medycznego sprzętu i gadżetów, tak aby wyglądały jak fantastyczne, nie związane z leczeniem zabawki. W teorii dzieci będą mogły zapoznać się z tymi “strasznymi” medycznymi instrumentami, takimi jak strzykawki, uspokajając obawy związane z badaniami czy leczeniem stricte medycznym.
Przykładowo w rękach małej dziewczynki strzykawka może zamienić się w znaną z opowiastek i książeczek dla dzieci rakietę. “Już się nie boję zastrzyków”, mówi Maxime, która ma 11 lat i jest córką jednego z lekarzy prowadzących projekt.
Naukowcy patrzą na awatary również pod kątem, że pewnego dnia pozwolą lekarzom i pielęgniarkom komunikować się z dziećmi dotkniętymi chorobą lub okaleczającymi wypadkami, które w swojej traumie mogą nie być chętne, aby otworzyć się przed dorosłymi. Takie formy zaawansowanych technologicznie lalek, mogą być użyte, aby zbudować zaufanie u dzieci lub pomóc im na nowo wejść do społeczeństwa. Osoba kontrolująca awatar z innego pokoju, może poprosić dziecko aby naśladowało jego ruchy, co może być częścią fizycznej rehabilitacji.
Ostatecznym celem jest zastosowanie technologii, aby pomogła dzieciom “pokonać ich lęki oraz odkryć nowe rzeczy o nich samych”, mówi Patricia Garel, przewodnicząca oddziału psychiatrycznego w Sainte-Justine. “Istnieje ogromny potencjał w naszej dyscyplinie, jednak wciąż jesteśmy we wczesnym stadium odkrywania”.
Komunikacja wirtualna i gry video są często rozpoznawane jako rzeczy mające negatywny wpływ na socjalizację dzieci, szczególnie tych delikatnych emocjonalnie, które mogą łatwiej zamknąć się w sobie. Jednak Garel przekonuje, że jeśli te narzędzia zostaną odpowiednio wykorzystane i użyte, to pomogłyby wyrzeźbić wirtualną ścieżkę dzieciom z powrotem do normalnego życia.
